بهانه
دوم اینکه اعتقاد عجیبی دارم که قدیمی هایمان نان ارزان می خوردند و حرف های گران می زدند.
خوب دلیلش هم کاملا" واضح و آشکار است ... نبود بسیاری از رسانه ها و وسایل ارتباط جمعی ( که هدف شان سرگرم کردن صرف است و لاغیر ) و فقدان آنها باعث می شد که افراد با همدیگر بیشتر حرف بزنند و از لا به لای این حرفها اندک اندک حرفهای سنجیده تری بیرون می آمد و پس از پایان جلسه یا شب نشینی یا مهمانی حرفی سخنی کلامی پندی گفتاری ... نهایتا" چیزی بیرون می آمد که واقعا" ارزش داشت .
به قولی خودمون خروجی سیستم قوی بود . مثلا" می گفتند :
انسان شدن چه آسان آدم شدن چه مشگل (محال است )
اما از وقتی که بچه بودم همواره این حرف شهید مظلوم دکتر بهشتی برایم جالب بود :
بهشت را به بها می دهند نه به بهانه
هر چند ایام سوگواری امام حسین (ع) فضای معنوی بسیار مفید و قابل استفاده ای را برای تمام مردم فراهم می کند که در فضای ایجاد شده همه می توانند به اندازه معیشت فکری و ذهنی خود از آن بهره جویند ولی یک سئوال ... براستی برای حضور در عزاداری امام حسین (ع) هم باید آرایش کرد ؟
باید تیپ زد ؟ باید آراسته ظاهر شد ؟ من که نمی دونم ...
جواب هرچه که باشد و از هر نوع که باشد به شما خواننده محترم می سپارم ولی نمی دونم چرا بی جهت و بی مقدمه بیاد فتنه دوست داشتنی بی همتای فوتبال ایران (عادل فردوسی پور ) که در عدالتش حقیقتا" بسیار شک دارم افتادم که می گفت :
چرا در بازی های پرسپولیس و استقلال اینقدر بازیکنان خود را آرایش می کنند ؟ و این آرایش چه کمکی به فوتبال آنها می کند ؟